نمی دانم با خود شیفتگی اندکی زیادی بعضی از دوستان چه باید کرد؟ بعضی از دوستان که بعضا وبلاگ شخصی دارندو یا اگرهم نداشته باشند نوشته های شان را در نشریه های انترنتی مثل ایران امروز در معرض دید دیگران قرار می دهند با این وصف با منتهای خود شیفتگی برای دیگران از جمله راقم این سطور ایمیل ارسال می کنندکه حتما این نوشته مرا بخوان والی نصف عمرت بر باداست. و پیش آمده است که با منتهای ادب و گاه با منتهای بی ادبی از این دوستان خواهش کرده ام که از ارسال ایمیل به این حقیر سراپاتقصیر خودداری کنند. اگر به خواندن نوشته شان علاقمند باشم خوب لابد می خوانم دیگر پارتی بازی لازم نیست. بعضی از این دوستان به مصداق معروف « غلط می کنی» این استدعای مرا ندیده گرفته و می گیرند. از جمله این خودشیفتگان آقای دکتر حسین باقرزاده است که به اسم بهمنی محل سگ هم به خواهش من نگذاشته و نمی گذارد. نمی دانم از دست ایشان باید به کی شکایت بکنم!
آقای دکتر: با منتهای ادب، التماس دعا دارم....اگر در گذشته بعضی از مطالب شما را می خواندم باور کنید الان به اسم شما حساسیت پیدا کرده ام! نه فقط ایمیل های ارسالی را نخوانده حذف می کنم بلکه حتی به سایت ایران امروز هم برای این که حساسیتم عود نکند سر نمی زنم.....
1 نظر:
خود شیفتگی همین مطلب توست
که من به تو و مطالبت اهمیت نمیدهم اما چه کنم که اختیار گوگل دست من نبود
ارسال یک نظر