درباره « نوسازی» ایران-2

آقای جامی می نویسد که « نوسازی شاه و آخوند ندارد». حق به جانب اوست ولی نکته ای که به آن توجه ندارد این که « نوسازی» تعریف دارد. من فکر می کنم که « نوسازی» را به جای مدرنیستم فرنگی با تجدد گذاشته است و اگر حدسم درست باشد در آن صورت، باید با توجه به واقعیت آن چه که درایران می گذرد، بخش عمده حرفهایش را پس بگیرد. البته بگویم و بگذرم که در این نوشته تازه، اندکی شلوغ کاری هم می کند « مملکت در حال نوسازی و بازسازی است». البته که کسی از ایشان نمی خواهد دروغ بگوید ولی بازسازی یک چیزاست و نوسازی یک چیز دیگر. البته حدس دیگری هم می زنم که منظورش از « نوسازی» به واقع « ساختمان سازی» است. شک من وقتی بیشتر شد که دیدم که دارد به « جاده خوب و پل و سد و مسکن و خیابانهای عریض و خانه های روشن» آدرس می دهدو اگرچه دو سه سالی است که به ایران نرفته ام ولی اگر این حدسم درست باشد، تقریبا مطمئنم که « ایران» ایشان در وجه عمده، بخش شمالی تهران است.
واما اگر منظورش از « نوسازی» تجدد هم باشد در آن صورت، می گویم به این سخن عالمانه عباس میلانی گوش بدهد:
«به گمانم تجدد را می توان سلسله به هم پیوسته ای از تحولات اقتصادی، فرهنگی، مذهبی، زیبائی شناختی، معماری، اخلاقی، شناخت شناسی و سیاسی دانست. مایه ی مشترک همه این تحولات فردگرائی است. تالی صالح این فردگرائی پذیرفتن و رعایت حقوق طبیعی تفکیک ناپذیر فرد است» ( تجددو تجدد ستیزی درایران، صص6-7).(تاکید را اضافه کرده ام)
می گویم، اگر این تعریف از « تجدد» یا « نوسازی» را قبول دارید، بفرمائید در باره « نوسازی» ایران قلم بزنید و چگونگی اش را نشان بدهید و همان گونه که خود شکوه کرده اید، دروغ هم نگوئید.. اگر هم این تعریف را قبول ندارید، ابتدا منظورتان را از « نوسازی» مشخص کنید و بعد، وقتی که انشاالله انترنت منزل راه افتاد، مارا ارشاد بفرمائید. من هم کاملا با شما موافقم که «نوسازی شاه و آخوند ندارد» ولی می گویم، « نوسازی حساب و کتاب دارد». هرچیزی را نمی توان و می گویم نباید به جای « نوسازی» به مردم قالب کرد.
والسلام