این سرزمین عجایب!

به دوستی ساکن ایران ایمیل زدم چون التماس دعائی داشتم و او درجواب به خاطر چاپ کتابم درایران به من تبریک گفت! غافل از این که اگرچه می دانستم این کتاب مظلوم من چند سالی درانباری داشت مثل خودم پیر می شد ولی دوسه سالی بود که ناشر محترم آن به ایمیل های من حتی جواب هم نداده بود و هیچ پدرآمرزیده دیگری هم به من خبرنداده بود که این کتاب پس از این همه سال، بالاخره قمرش از عقرب خارج شده و منتشر شده است. باری، چه می شود کرد! بادا بادا مبارک بادا! ایران است و « هنر» به راستی که تنها نزد ایرانیان است و بس. حالا این شما و این هم روی جلد کتاب که از سایت ناشر کش رفته ام.