مستضعفین وال استریت
درسی سال گذشته، کم پیش نیامده است که وقتی صحبت از هزینه های اجتماعی وبهداشتی و آموزشی شد، مدافعان بازارآزاد درانگلیس و امریکا و دیگر کشورها به شکوه برآمده بودند که بابام جان، دولت نمی تواند دراین موارد هزینه کند. دردیزی باز است حیای گربه کجا رفته است؟
ولی وقتی رسیدیم به بحران سراسری، نمی دانم چه کسی جادوگری کرده بود که به ناگهان، همان آقای براون – نخست وزیرپیشین انگلیس- که به خاطر ده میلیون پوند و حتی کمتر، بیمارستانها بسته بود، به ناگهان بیش از یک تریلیون پوند ( 1000 میلیاردپوند) پول پیداکرده بود تا به « اقشار آسیب پذیر» بازارمالی که به قول خودش، مسبب این بدبختی اقتصادی هستند، « یارانه» بدهد!
البته از وضعیت امریکا هم غفلت نکنیم. وقتی ایالت نئوارلئان از طوفان کاترانیا منهدم شد، برای ماهها، حتی اجساد مردگان را هم جمع نکرده بودند. چون شهرداری منطقه « پول» نداشت و دولت فدرال هم که از این « بودجه ها» ندارد.
دربرخورد به بحران بزرگ و برای نجات « مستضعفین وال استریت» آقای بوش هم باید خواب نماشده باشد که درطول یک مدت کوتاه توانست 1800 میلیارددلار برای کمک به « مستضعفین وال استریت» هزینه نماید!واما جدی باشیم. نتیجه گیری اخلاقی این تجربه تلخ این است که دیدگاه اقتصادی حاکم در سی سال گذشته، درموارد متعدد دروغ و ناراستی تحویل مردم داد. پول بود و هست. منتهی، آن چه که نبود، مستضعفین وال استریت « محتاج» نشده بودند. حالا شما همین را مقایسه کنید با سیاست های ریاضت اقتصادی که دراغلب کشورها پیاده می شود. موقعی که وقت کمک دادن بود عمدتا مستضعفین وال استریت بهره مند شده بودند و حالا که زمان بازپرداخت آن ولخرجی ها رسیده است، معنی ندارد که هزینه ها را سر همه جمعیت سرشکن نکنیم!
درسی سال گذشته، کم پیش نیامده است که وقتی صحبت از هزینه های اجتماعی وبهداشتی و آموزشی شد، مدافعان بازارآزاد درانگلیس و امریکا و دیگر کشورها به شکوه برآمده بودند که بابام جان، دولت نمی تواند دراین موارد هزینه کند. دردیزی باز است حیای گربه کجا رفته است؟
ولی وقتی رسیدیم به بحران سراسری، نمی دانم چه کسی جادوگری کرده بود که به ناگهان، همان آقای براون – نخست وزیرپیشین انگلیس- که به خاطر ده میلیون پوند و حتی کمتر، بیمارستانها بسته بود، به ناگهان بیش از یک تریلیون پوند ( 1000 میلیاردپوند) پول پیداکرده بود تا به « اقشار آسیب پذیر» بازارمالی که به قول خودش، مسبب این بدبختی اقتصادی هستند، « یارانه» بدهد!
البته از وضعیت امریکا هم غفلت نکنیم. وقتی ایالت نئوارلئان از طوفان کاترانیا منهدم شد، برای ماهها، حتی اجساد مردگان را هم جمع نکرده بودند. چون شهرداری منطقه « پول» نداشت و دولت فدرال هم که از این « بودجه ها» ندارد.
دربرخورد به بحران بزرگ و برای نجات « مستضعفین وال استریت» آقای بوش هم باید خواب نماشده باشد که درطول یک مدت کوتاه توانست 1800 میلیارددلار برای کمک به « مستضعفین وال استریت» هزینه نماید!واما جدی باشیم. نتیجه گیری اخلاقی این تجربه تلخ این است که دیدگاه اقتصادی حاکم در سی سال گذشته، درموارد متعدد دروغ و ناراستی تحویل مردم داد. پول بود و هست. منتهی، آن چه که نبود، مستضعفین وال استریت « محتاج» نشده بودند. حالا شما همین را مقایسه کنید با سیاست های ریاضت اقتصادی که دراغلب کشورها پیاده می شود. موقعی که وقت کمک دادن بود عمدتا مستضعفین وال استریت بهره مند شده بودند و حالا که زمان بازپرداخت آن ولخرجی ها رسیده است، معنی ندارد که هزینه ها را سر همه جمعیت سرشکن نکنیم!
1 نظر:
nemishe goft ke nazareton ghalateh
makhsosan dar moredeh toofan katrina, vali:
pool baraye bankha va systeme wall street be sorate vam bood va dar sorate adameh varshekastegi ghabel bazgasht ba sood o pool
dar hali ke bime darmani yek kharje hamishegist ke nemishe ba vam gereftan pardakhtesh kard
bayad maliat ziad tar gereft, soal in ast ke aya jamee mikhahad yek maliat hamishegi ezafe dashte bashad ya in pool ro khodesh az jibe khodesh midahad
ارسال یک نظر