عادت کرده ام که تقریبا هر روزه روزنامه ها و چند تا از سایت های ایرانی را بخوانم. البته طبیعی است که دلم بخواهد درجریان امور ایران باشم و حداقل حالا که از دور دستی برآتش دارم بدانم که در آنجا چه می گذرد. ولی دروغ چرا! هرروزه دارم گیج تر می شوم.
بگذارید دو تا نمونه بدهم:
«
دکتر عباسعلی کدخدایی با بیان اینکه از 7597 کاندیدای ثبت نام کننده در انتخابات مجلس هشتم، صلاحیت بیش از 4500 داوطلب مورد تایید قرار گرفته است، گفت: بیش از 70 درصد کسانی که در این انتخابات ثبت نام کرده اند، صلاحیتشان مورد تایید واقع شده است.»
من همیشه گفته ام که ریاضی وحسابم اصلا خوب نیست، یعنی خراب است، ولی یک ماشین حساب قدیمی دارم و دیدم که این « بیش از 70%» سخنگوی شورای نگهبان، به واقع 59% است که به نظرم از 60% هم کمتر است! به خودم گفتم که سخنگوی هم چه شورای مهمی، که دروغ نمی گوید، لابد او هم حسابش مثل من خراب است!
داشتم درانترنت می گشتم رسیدم به
این جا و دیدم خانم فاطمه آلیا، رئیس فراکسیون زنان و عضو کمیته زنان و خانواده مجلس، پیشنهاد کرده است تا «خيابان "سيمون دو بوار"، در غرب تهران به نام زنان شهيد و يا به نام اولين شهيد زن در آستانه‌ي پيروزي انقلاب اسلامي (فاطمه اميني) نام‌گذاري شود. نماينده‌ي مردم تهران در مجلس تصريح كرد: زنان شهيد، مروج فرهنگ ناب محمدي(ص) و فرهنگ فاطمي(س)و زينبي(س) هستند، بنابراين چه دليلي دارد كه خياباني از پايتخت كشور اسلامي بنام مروج فرهنگ فمنيستي مشخصي باشد». در همین فکر و خیال ها بودم که تلفن زنگ زد. دوستی بود از ایران که اتفاقا ساکن غرب تهران است قبل از سلام و احوال پرسی از او درباره این خیابان پرسیدم که عرض و طولش چقدر است! آیا ساکنان موافق اند یا مخالف، گفت این جا هم چه خیابانی نداریم بلکه نام خیابان « سیمون بولیوار» است نه « سیمون دوبوار»، که اتفاقا نه هم جنس اندو نه همشهری و هموطن!
پیش خودم گفتم اگر رئیس فراکسیون مردان چنین گافی می داد، خوب یک چیزی، ولی رئیس فراکسیون زنان!! خواهر، بخاطر خودت دفعه دیگر اول فاکت هایت را چک کن و بعد.... والی آبروریزی بیشتر می شو د...
