یکی از بازدیدکنندگان محترم از من خواست در باره پی آمد های بحران در آرژانتین چند کلمه ای بنویسم. من این یادداشت را نزدیک به دوسال پیش نوشته ام که حاوی اطلاعات مفیدی در باره آرژانتین است.
و اما اوضاع اقتصادي آرژانتين پس از سقوط در دسامبر 2001 به چه صورتي تحول يافت؟
ابتدا به ساکن بگویم که در زمان نوشتن این یادداشت(مارچ 2003)، فرايند كش رفتن اقتصاد هم چنان ادامه دارد. اگر چه در سال 2000 آرژانتين ثروتمندترين اقتصاد امريكاي لاتين بود ولي اكنون به نسبت 1997 دو سوم ثروت خود را از دست داده است. در سه ماه اول 2002 توليد ناخالص داخلي 3/16 درصد ديگر كاهش يافت. ميزان بيكاري 5/21 درصد نيروي كار شده وهم چنان در حال افزايش است. ميزان مزد واقعي 18 درصد كاهش يافته است. براساس آمارهاي رسمي از اكتبر2001 هفتاد درصد كودكان آرژانتيني زير خط فقر زندگي مي كنند و شماره كساني كه فقيرند 2/5 ميليون نفر افزايش يافته است. بطور كلي،43 درصد جمعيت آرژانتين زير خط فقر زندگي مي كنند[1]. اگر چه در سال 2002 صادرات گوشت،گندم، ذرت و سويا افزايش يافته ولي شمار كودكاني كه از گرسنگي تلف مي شوند هر روزه افزايش مي يابد. درايالت توكومان كه 64 درصد جمعيت اش زير خط فقر زندگي مي كنند هر ماهه 460 كودك در نتيجة‌بيماري هائي ناشي از بي غذائي و بد غذائي در بيمارستان بستري مي شوند. وضع در ديگر ايالات هم به همين بدي است[2]. اگرچه از زمان سقوط 450 هزار نفر ار كار بيكار شده اند ولي صندوق بين المللي پول كه با دولت آرژانتين بر سر يك وام 9 ميليارد دلاري توافق كرده است اين پيش شرط ها را از دولت مي خواهد.
- كاستن از هزينه هاي دولتي. برآورد مي شود كه براي كاستني كه مد نظر صندوق است لازم است تا200 هزار تن از كساني كه در سازمان هاي دولتي كار مي كنند ازكار بيكار شوند.
- كاستن از حقوق كارمندان و بازنشستگان به ميزان 13 درصد.
- كاستن از بودجه ايالات به ميزان 60 درصد.
- كاستن از خدمات دولتي به ميزان 30 درصد.
- دولت آرژانتين بايد ضمن كاستن از ميزان اعتبارات نرخ بهره را افزايش دهد[3]در سه ماهه اول 2002 واردات 60 درصد نسبت به سال قبل كاهش يافت. با وجود تداوم بحران، مداخلات صندوق هم چنان ادامه دارد.ميزان بهره بدهي ها در2001 معادل 2/10 ميليارد دلار و كسري بودجه دولت با محاسبة بهرة پرداختي 7/8 ميليارد دلار بود. به سخن ديگر اگر پرداخت بهره را ناديده بگيريم دولت آرژانتين داراي مازاد بودجه است ولي با اين وصف صندوق پيش شرط هائي پيش گفته را از دولت مي خواهد. به سخن ديگر، بهره ي بدهي ها با كاستن از حقوق بازنشستگان و كاستن از خدمات دولتي بايد تامين مالي شود. بدون ترديد اجراي اين سياست ها ركود اقتصادي را تعميق خواهد كرد. از زمان سقوط آرژانتين ديگر داراي پول واحد نبود بلكه در بيشتر ايالات، واحد پول محلي بكار گرفته مي شد. يكي ديگر از شروط صندوق بين المللي پول، برچيدن اين پول هاي محلي است. از اين سياست ها، از منظر حاكميت سياسي با اهميت تر اصرار صندوق براي تغيير قوانين به خصوص در حوزه برخورد به فساد مالي و خروج سرمايه از كشور است. رفرم هاي درخواستي صندوق قدرت دولت را در مقابل اين جرايم كاهش مي دهد.
با تمام اين اوصاف فرار سرمايه ازآرژانتين هم چنان ادامه دارد. با وجود اين كه تراز پرداخت ها در 2002 مثبت بودولي ميزان ذخاير ارزي كشور كه در ژانويه 2002 معادل 6/19 ميليارد دلار بود در ژوئيه 2002 به 1/9 ميليارد دلار كاهش يافت.
27 مارچ 2003-
[1] see: H. Baldock: “Child hunger deaths shocks Argentina”, Guardian, 25 November 2002. & S. Arie:”Rich Argenitna tastes hunger”, in, Observer, 19 May 2002. Alan B. Cibils & M. Weisbrot & D. Kar: Argentina Since Default: The IMF and the Depression, in, cepr.net
[2] همان
[3] Alan B. Cibils & M. Weisbrot & D. Kar: Argentina Since Default: The IMF and the Depression, in, cepr.net.
ابتدا به ساکن بگویم که در زمان نوشتن این یادداشت(مارچ 2003)، فرايند كش رفتن اقتصاد هم چنان ادامه دارد. اگر چه در سال 2000 آرژانتين ثروتمندترين اقتصاد امريكاي لاتين بود ولي اكنون به نسبت 1997 دو سوم ثروت خود را از دست داده است. در سه ماه اول 2002 توليد ناخالص داخلي 3/16 درصد ديگر كاهش يافت. ميزان بيكاري 5/21 درصد نيروي كار شده وهم چنان در حال افزايش است. ميزان مزد واقعي 18 درصد كاهش يافته است. براساس آمارهاي رسمي از اكتبر2001 هفتاد درصد كودكان آرژانتيني زير خط فقر زندگي مي كنند و شماره كساني كه فقيرند 2/5 ميليون نفر افزايش يافته است. بطور كلي،43 درصد جمعيت آرژانتين زير خط فقر زندگي مي كنند[1]. اگر چه در سال 2002 صادرات گوشت،گندم، ذرت و سويا افزايش يافته ولي شمار كودكاني كه از گرسنگي تلف مي شوند هر روزه افزايش مي يابد. درايالت توكومان كه 64 درصد جمعيت اش زير خط فقر زندگي مي كنند هر ماهه 460 كودك در نتيجة‌بيماري هائي ناشي از بي غذائي و بد غذائي در بيمارستان بستري مي شوند. وضع در ديگر ايالات هم به همين بدي است[2]. اگرچه از زمان سقوط 450 هزار نفر ار كار بيكار شده اند ولي صندوق بين المللي پول كه با دولت آرژانتين بر سر يك وام 9 ميليارد دلاري توافق كرده است اين پيش شرط ها را از دولت مي خواهد.
- كاستن از هزينه هاي دولتي. برآورد مي شود كه براي كاستني كه مد نظر صندوق است لازم است تا200 هزار تن از كساني كه در سازمان هاي دولتي كار مي كنند ازكار بيكار شوند.
- كاستن از حقوق كارمندان و بازنشستگان به ميزان 13 درصد.
- كاستن از بودجه ايالات به ميزان 60 درصد.
- كاستن از خدمات دولتي به ميزان 30 درصد.
- دولت آرژانتين بايد ضمن كاستن از ميزان اعتبارات نرخ بهره را افزايش دهد[3]در سه ماهه اول 2002 واردات 60 درصد نسبت به سال قبل كاهش يافت. با وجود تداوم بحران، مداخلات صندوق هم چنان ادامه دارد.ميزان بهره بدهي ها در2001 معادل 2/10 ميليارد دلار و كسري بودجه دولت با محاسبة بهرة پرداختي 7/8 ميليارد دلار بود. به سخن ديگر اگر پرداخت بهره را ناديده بگيريم دولت آرژانتين داراي مازاد بودجه است ولي با اين وصف صندوق پيش شرط هائي پيش گفته را از دولت مي خواهد. به سخن ديگر، بهره ي بدهي ها با كاستن از حقوق بازنشستگان و كاستن از خدمات دولتي بايد تامين مالي شود. بدون ترديد اجراي اين سياست ها ركود اقتصادي را تعميق خواهد كرد. از زمان سقوط آرژانتين ديگر داراي پول واحد نبود بلكه در بيشتر ايالات، واحد پول محلي بكار گرفته مي شد. يكي ديگر از شروط صندوق بين المللي پول، برچيدن اين پول هاي محلي است. از اين سياست ها، از منظر حاكميت سياسي با اهميت تر اصرار صندوق براي تغيير قوانين به خصوص در حوزه برخورد به فساد مالي و خروج سرمايه از كشور است. رفرم هاي درخواستي صندوق قدرت دولت را در مقابل اين جرايم كاهش مي دهد.
با تمام اين اوصاف فرار سرمايه ازآرژانتين هم چنان ادامه دارد. با وجود اين كه تراز پرداخت ها در 2002 مثبت بودولي ميزان ذخاير ارزي كشور كه در ژانويه 2002 معادل 6/19 ميليارد دلار بود در ژوئيه 2002 به 1/9 ميليارد دلار كاهش يافت.
27 مارچ 2003-
[1] see: H. Baldock: “Child hunger deaths shocks Argentina”, Guardian, 25 November 2002. & S. Arie:”Rich Argenitna tastes hunger”, in, Observer, 19 May 2002. Alan B. Cibils & M. Weisbrot & D. Kar: Argentina Since Default: The IMF and the Depression, in, cepr.net
[2] همان
[3] Alan B. Cibils & M. Weisbrot & D. Kar: Argentina Since Default: The IMF and the Depression, in, cepr.net.
1 نظر:
دکتر جان سلام عرض میکنم امیدوارم خوب و سلامت باشید.از اینکه وقت صرف کردید و در باره آرژانتین توضیح دادید خیلی متشکرم.هرچی شما بیشتر توضیح بدید من بیشتر سئوال میکنم.دکتر جان سئوال اینجاست که کشوری که حاکمیتش تمامن دزد هستند و ثروتهای ملی را به غارت میبرد و تولید داخلی هم که جز نفت و مقداری خشکبار جیز دیگری نیست که بشود صادر کرد و ارز وارد کرد این مقدار زیاد کالا و خدمات که به ایران وارد شده چه کسی از آن استفاده میبرد منضورم چه کسی آنرا استفاده میکند؟
همانطور که همه میدانیم بیشتر از هشتاد در صد مردم زیر خط فقر زندگی میکنند و توان خرید اصلان ندارند پس این مقدار خدمات و کالائی که وارد شده چی میشه آیا دوباره صادر میشه؟
چرا صندوق پول سیاستهای مخربی در پیش میگیرد؟ آیا راهی وجود دارد تا از شر صندوق پول راحت شد؟
میبخشید اگر سئوالهای من مبتدی و عامیانه هستند به امید موفقیت شما و آزادی میهن اسیرمان ارادتمند فارو
ارسال یک نظر