باز هم در باره تجارت خارجی ایران

اداره گمرک آمارهای تجارت خارجی ایران را برای 11 ماه گذشته منتشر کرده است. در کل همان داستان همیشگی است. یعنی بدون احتساب دلارهای نفتی، اقتصاد ایران با کسری چشمگیر تراز پرداختها روبرو است که برای این 11 ماه، میزانش 25.62 میلیارددلار- میزان ریالی اش هم به ارزش دلار در بازار امروز تهران 234371760000000 ریال می شود.
چند نکته ولی در باره این آمارها جالب است.
بطور متوسط برای هر تن کالای وارداتی 1125.25 دلار پرداخته ایم و برای هرتن کالای صادراتی هم 472.9 دلار درآمد داشته ایم. وقتی، به اقلام صادرات غیر نفتی ایران نگاه می کنیم تصویر اندکی کدرتر می شود. به ازای صدور هر تن کالای صنعتی، درآمد ایران 606 دلار بود و برای هر تن محصول پتروشیمی هم ایران 330 دلار درآمد داشت. نکته جالب در خصوص صدور کالاهای کشاورزی از ایران است که به ازای هر تن کالای صادراتی برای ایران 1540 دلار درآمد ایجاد کرد.
چون هیچ چیزمان به آدمیزاد نرفته است ظاهرا ارقام تجارت خارجی ما هم از همین روند پیروی می کند والی چگونه می شود که درآمد متوسط صدور کالاهای کشاورزی به طور متوسط بیش از 2.5 برابر درآمد ناشی از صدور کالای صنعتی و نزدیک به 5 برابر درآمد ناشی از صدور محصولات پتروشیمی باشد!
من در موارد مکرربه این نکته اشاره کردم و باز مجبورم یک بار دیگر به همان داستان قبلی بر گردم. فرض کنید به جای باز کردن دروازه ها- به صورتی که باز کرده اند- دولت یا بخش خصوصی برنامه ای برای افزایش تولید و به اصطلاح یک سیاست جانشینی واردات را در پیش می گرفتند و مثلا یک پنحم (20%) این کسری را در داخل تولید می کردند. متوسط تولید یک کارگر را ماهی 300 هزارتومان و سالی 3.6 میلیون در نظر می گیرم. اگر این کار را می کردند، به ازای جانشین کردن فقط 20% این کسری با تولیدات داخلی، بیش از 1300000 شغل در مملکت ایجاد می شد!
من که نمی دانم چرا این کار را نمی کنند!
کاش شیرپاک خورده ای راهنمائی ام کند!