مشکل امپریالیسم است نه داعش

الکس کالینیکوس

به یقین احمقانه ترین حرفی که درباره حملات به پاریس گفته شد آن چه ای است که رئیس جمهور فرانسه فرانسیس اورلاند گفت وقتی اعلام کرد که آن چه که اتفاق افتاد « یک عمل جنگی» بود. البته که بود ولی این جنگ درجمعه هفته گذشته شروع نشده است.

خیلی که به عقب برگردیم جنگ با جنگ خلیج در1990-1991 آغاز شد، یعنی اولین مداخله دورتازه مداخله امپریالیستها در خاورمیانه.

 البته این مداخلات امپریالیستی، کشتار و بمب افکنی درپاریس را بخشی از یک مبارزه ضد امپریالیستی نمی کند.

کشتاربدون تبعیض غیر نظامیان از سوی هرکس که باشد می خواهد داعش بوده باشد و هوادارانش و یا امریکا و متحدانش، غلط است.

ولی اشتباه است اگر فکر کنیم این تقابل یک تقابل بین دو ابلیس یا یک دیگر برابر است- همان طور که خیلی ها درچپ چنین می اندیشند.

داعش یک نهضت ارتجائی و ضدانقلابی است. ولی درضمن نتیجه انهدامی است که از اشغال 2003 عراق به این سود و تداوم اشغال و شکست بهارعربی صورت گرفته است.

مسئولیت نهائی صعود داعش درواقع به گردن قدرت های امپریالیستی غربی و دست نشاندگان شان در منطقه است.

وزیر عدلیه درسایه حزب کارگر- لرد فالکنر که در دولت تونی بلر وزیربود وبرای اشغال عراق رای داده بود دربرنامه اندورما ر در یک شنبه گذشته چندین بار به « شکست داعش» اشاره کرد. این عبارت حتی از سوی اتئلاف برای توقف جنگ که با قاطعیت با اشغال عراق مخالفت کرده بود هم بکار گرفته می شود.

ولی « شکست داعش» با توجه به وضعیت موجود درعراق و سوریه- که داعش در این دوکشور قوی تر است- حرف مفتی بیش نیست.

پاتریک کوکبرن اخیرا درلندن ریویو او بوکز نوشت « چند سال پیش یک سیاستمدار عراقی دربغداد به من گفت، مشکل عراق این است که طرف های درگیر هم خیلی قوی هستند و هم خیلی ضعیف. یعنی قوی اند چون نمی شود شکست شان داد. ضعیف اند یعنی نمی توانند پیروز شوند».

امروزه همین وضعیت در سوریه وجود دارد. حتی اگر یک نیروی درگیر تقابل با شکست موقت روبرو شود حامیان خارجی برحمایت خود می افزایند، بخش غیر داعش اپوزیسیون در سوریه که در حال فروپاشی بود با کمک های عربستان سعودی، قطرو ترکیه در 2014 نجات داده شد و امسال هم اسد بوسیله روسیه، ایران  حزب الله نجات یافت.

همین شرایط درپیوند با قدرت های امپریالیستی هم وجود دارد- امریکا و روسیه- که اکنون در سوریه درگیرند. پس از شکست شان در عراق و افغانستان، هیچ کدام دوست ندارند دست به مداخله نظامی زمینی بزنند. درنتیجه کاری که می کنند سوریه را بمباران و موشک باران کرده اند و می کنند. بی نتیجگی این سیاست درروزی که پاریس مورد حمله قرارگرفت آشکار شد. درروز جمعه دیوید کامرون در بیرون از شماره 10 دانینگ استریت یک مصاحبه مطبوعاتی انجام دادتانقش انگلیس درقتل با درون محمداموازی را توضیح داده روشن نماید. چندساعتی بیشتر طول نکشید تا روشن شد این گونه « دفاع از خود» به شهروندان غربی هیچ گونه حمایت و امنیتی نمی دهد. داعش یک ماشین عظیم برای مبارزه ایجاد کرده است که براساس ترکیبی است از غارت سازمان یافته و تندروی ایدئولوژیک. کاری که می کند خشم و نفرت ناشی از مداخلات غربی ها را به شکل معیوبی کانالیزه می کند. لیدا ویلسون درنشریه نی شن درباره مصاحبه خود با شماری از جنگ جویان اسیرشده داعش نوشته و آنها را « کودکان برنامه اشغال» نامیده است.

«آنها به دنبال یک دولت بی مرز اسلامی خلیفگی نیستند بلکه داعش اولین گروهی است که پس از فروپاشی القاعده به این مردان جوان تحقیر و سرکوب شده امکان می دهد تا از کرامت، خانواده و قبیله خود دفاع نمایند»

تنها احیای انقلاب های عربی است که می تواند آن چنان نیروی اجتماعی تولید کند که بتواند از پس داعش برآید و از همه مهم تر این که این انقلاب باید بتواند راههای بهتری برای استقامت دربرابر سلطه امپریالیستی و سرنگونی طبقه حاکمه محلی ارایه نماید.

کامرون درواقع این ارتباط را کاملا واضح بیان کرد وقتی حدودا یک هفته قبل ازقتل های پاریس دربیرون شماره 10 دانینگ استریت ایستاد تا به پرزیدنت فاتح السیسی قصاب انقلاب مصر خوش آمد بگوید.

این ادعا که به کشتار پاریس با « جنگ بدون گذشت» عکس العمل نشان خواهیم داد- آن طور که اورلاند می گوید- تنها باعث تداوم این دورتسلسل مداخله، کشتار خواهد شد و مرگ و عذاب درخاورمیانه و درمراکز امپریالیستی افزایش خواهد یافت.

درغرب ما نمی توانیم داعش را «شکست بدهیم» ولی می توانیم سهم مان را درانهدام این دورتسلسل ایفا نمائیم با سازمان دهی نهضت های توده ای  و فشار برروی رهبران ما که دست از اذبت و آزار امپریالیستی بردارند.

https://socialistworker.co.uk/art/41713/Our+job+is+to+defeat+imperialism%2C+not+Isis