یک حساب سرانگشتی:

درپیوند با یادداشت قبلی ، متوسط سالانه کسری تراز- به تعریفی که به دست داده ام- معادل 16109 میلیون دلار می شود. یعنی هرساله 16109 میلیون دلار از هزینه ها در اقتصادایران تاثیرناچیزی در اشتغال آفرینی در آن دارد چون این کالاها و خدمات در اقتصادهای دیگر تولید و در اقتصاد ایران مصرف می شود. حالا فرض کنید که ما درایران، از سیاستی پیروی می کردیم که این میزان فقط بیست درصد کمتر بشود، یعنی میزان این کسری بطور متوسط سالی 12888 میلیون دلار بشود ، مشاهده می کنید که من از « خودکفائی» و از این حرفها نمی زنم، فقط می گویم ای کاش اقتصاد ما اندکی بهتر اداره می شد، و تفاوت را باتولیدات داخلی- که البته برنامه ریزی لازم دارد- پر می کردیم. ایا می دانید که با همین یک کارچه ها می توانستیم بکنیم؟
دراین اقتصادی که بیکاری به صورت یک معضل لاینحل درآمده است، با این کار
1228311 فرصت شغلی، ماهی 200 هزارتومانی، یا.
818874 فرصت شغلی ماهی 300 هزارتومانی، یا
614155 فرصت شغلی ماهی 400 هزارتومانی ایجاد می شد.
من که نمی دانم چرا این کار را نمی کنیم.
اگر کسی می داند، التماس دعا دارم.