شراب یادتو....

به خنده خنده چو رفتم، به گريه گريه نشستم

اگرچه فولادم من ، زجور اين زمانه شكستم
شكسته بسته و دل خســــته ام چو تب داران

هنوز دل خوشم و شـاد چون به ياد تو مستم
هزار طـــعنه شنيدم ز هر كــــس و ناكــــس

زبــــان به كام كشيدم ز دام كـــــــينه برستم
نگــــــاه خســــــتة من قـــــدكشان به هرسـوئـي

خــــوشم كه آه كشـــــيدم و ليـــك ديده نبستم
چه سود زين همه ديدن؟ به طعــنه مي پرسند

چه حاصـــلي فراتر از اينم كه عشق پرستــم
زمين به مــــهر زراعـــت گر است آبـــادان

خداي عشق، تــرا بــــنده بوده بودم و هستــم
امـــيد عافيتـــــم نيست، با شمـــام هوشياران!

شما به هوشياري خود ناز، من به اينكه اينهمه مســتم
دو روز عمـــر مگر چــيست جز فسانـة عشق

بگو كه كينه بـــورزند من به عشـــق دل بستم
جهان جهان هم بدعت، من عاشق توي پيـرم

مگير خرده كه من بـــا شرابِ يـــاد تو مستم