داشتم به تلگراف های تبریک و تهنیتی که بزرگان درایران برای یک دیگر فرستاده و جشن و سروری که به خاطر «پیروزی بزرگ هسته ای» گرفته بودند فکر می کردم که ازطریق رادیو شنیدم که قطع نامه سوم تحریم درشورای امنیت تصویب شد. غیر از اندونزی، بقیه به این تحریم رای مثبت دادند و من مانده ام که پس، برای چی جشن گرفته و به یک دیگر تبریک گفته بودند؟ گفتم اندکی وب گردی بکنم شاید، چند وچون کاربرایم روشن بشود. در اینجا خواندم که «البرادعی ایران را متهم کرد» و از او نقل شده است که به رغم تکذیب های ایران، گزارش های اطلاعاتی در مورد فعالیت های پنهانی ایران، « باعت نگرانی جدی شده است». در اینجا از قول البرادعی آمده است که « ایران در باره اتهامات ادعائی به شفاف سازی ادامه می دهد». دراینجا ولی از قول البرادعی قدمی جلوتر رفته و نوشته اند که « ادعاهای مطرح شده علیه ایران بی اعتبار و غیر مستند است». البته در اینجا از قول سردار رضائی می خوانیم که «دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت : گزارش محمد البرادعی ابهامات موضوع هسته ای کشورمان را رفع کرد که این یک پیروزی بزرگ محسوب می شود». من یکی که نمی دانم « پیروزی بزرگ» و « قطع نامه سوم» را چگونه با یک دیگر جمع کنم؟ البته دراینجا از قول نماینده ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی نقل شده است که « هرگونه تصویب احتمالی قطع نامه جدید علیه ایران شلیک تیری برقلب آزانس بین المللی انرژی اتمی به عنوان تنها نهاد رسمی رسیدگی کننده به موضوع هسته ای ایران است» در اینجا هم می خوانیم که نماینده ایران درآژانس بین المللی انرژی اتمی گفته است که به « مطالعات ادعائی پاسخ نمی دهیم» به دنبالش می خوانیم که « ايران قصد ندارد به سوالات درباره اطلاعات نسبت داده شده به ايران كه مدعي تلاش براي توليد سلاح هسته‌يي است پاسخ دهد». به این ترتیب، می توان از همین اکنون منتظر قطع نامه های بعدی بود. گرچه می دانیم که آقای رئیس جمهور از این قطع نامه ها به عنوان « ورق پاره های» بی تاثیر نام برده است ولی مخبرکمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس معتقد است که «نمی توان گفت که اعمال تحریمها بی تاثیر است» و ادامه داد که «اگر قرار باشد با اراده قوی در مقابل مطالبه ملی مان بایستیم باید هزینه های را پرداخت کنیم که تحمل سختی ها و محدودیت های ناشی از اعمال قطعنامه ها کمترین هزینه ای است که می توانیم بپردازیم». پرسشی که پیش می آید این که همه چیز به کنار، آیا اقتصاد ایران می تواند این هزینه ها را بپردازد یا درزیر فشار این هزینه ها، کمرش خواهد شکست؟
نکته آخراین که همه این سایت های انترنتی که به آنها رجوع کرده ام اگر سایت های رسمی دولت ایران نباشند، با سایت رسمی دولتی تفاوت چشمگیری ندارند. پس، به قول معروف، پیدا کنید پرتقال فروش را....
0 نظر:
ارسال یک نظر