دل نگرانی های من برای ایران:

بارآخری که چند هفته ای در ایران بودم تابستان 2003 بود یعنی 8 سال پیش و اگرچه 8 سال پیرتر شده ام ولی هم چنان این دل بی قرار من درایران است. ازخیابان های تهران می روم به میدان فوزیه سابق و بعد ازجلوی بیمارستان بوعلی سابق رد می شوم می رسم به نارمک و بعد تهران پارس و جاجرود و سرانجام می رسم به آمل دوست داشتنی. حرصم می گیردچون 8 سال پیش که اندکی کمتر پیربودم درخیابانهایش گم می شدم حالا که دیگر جای خود دارد. از آمل هم می روم بابل و بعد ازهمین راه رفته برمی گردم و سرراه برگشتن به تهران، می روم کندلو منزل عمو وروی ایوانش می نشینم و زل می زنم به کوه دماوند که درست روبروی من است. آن زیرپا هم رودخانه هرازکه هنوزهم دهانش کف کرده است و هم چنان مثل هزارسال پیش برصخره و سنگ می کوبد و راه باز می کند تا به مادرش، دریا، برسد. وبعدانگارکه ازخوابی سنگین بیدارشده باشم می بینم ای دریغ که درگوشه اتاقم در لندن نشسته و دارم وب گردی می کنم و بعد دلم بیشتر می گیرد. نمی دانم- می دانم ولی نمی گویم- باهنر دارد به کی متلک می گوید که « با خودخواهی، لجاجت، خودرایی و خودکامگی نمی توان کشور را اداره کرد» اگرکسی دارد این کشوررااداره می کند پس چرا این گونه فرمان بریده است! درجای دیگر می خوانم احمدی نژاد می گوید « حتی یک نفر در ایران محتاج نان شب نیست». به خودم می گویم خدا کند آقای احمدی نژاد ترک عادت کرده و راست گفته باشد. می خواهم خوشحالی بکنم ولی چشمم می افتد به این عکس ودلم می خواهد فریاد بزنم

می بینم، ای دل غافل! نه ترک عادت موجب مرض است. این آدم نمی تواند راست بگوید این کودک هم لابد برای تفریح این جا نشسته و دارد مشق اش را می نویسد!

وقتی انفلوآنزی مرغی نبود، بیمارستان ها بیماررا دربیابان رها کرده بودند ( نه فقط درتهران که درسایتی خواندم که درچند شهر دیگر هم) حالا که این صاحب مرده هم آمده است که دیگرواویلا. و بعد می رسم به این خبرکه « در حادثه خمینی شهر اصفهان، 14 تن از اراذل و اوباش با ورود به باغ شخصی قربانیان، به زنان حاضر در یک میهمانی در مقابل چشم همسرانشان تجاوز کردند»، «دو متجاوز که با لباس نیروی انتظامی زنی را از منزلش در حوالی نیشابور ربوده و به او هتک حرمت نموده بودند اعدام شدند»، «یک متجاوز به عنف در کرمان به دار آویخته شد» و اخبار جسته و گریخته از دانشگاه فردوسی مشهد حکایت از تجاوز و ضرب و شتم یک دختر دانشجو در پردیس این دانشگاه داشت، در تهران نیز یک روحانی غيرتمند که برای دفاع از یک دختر جوان با تعدادی از اراذل و اوباش درگیر شده بود به شدت مصدوم و روانه بیمارستان شد.» و بعد وکیل الدوله ای ادعا می کند که می خواهند « جمهوری اسلامی» را بد نام کنند. نه خیرقربان هیچ توطئه ای دربین نیست. واقعیت این است که دولت فخیمه به قول سعدی بزرگوار سنگ ها را بسته و سگها را رها کرده است وهمین شاهکار حکومتی دارد بار می دهد! و بعد می رسم به دودوزه بازی ها بانک مرکزی با سرنوشت مالی واقتصادی مملکت که به عمد کوشیده اند هم قیمت سکه بالا برود و هم قیمت ارزتا بتوانند برای دولت « مهرورز» کسب درآمد ریالی کرده باشند تا بتواند آن برنامه ورشکسته هدفمند کردن یارانه ها را پیاده کند. حالا برسرتورم دراین اقتصادی که به واردات روزافزون معتاد شده است چه می آید و یا زندگی اقتصادی تتمه صنعت گرانی که باقی مانده اند به چه صورتی درخواهد آمد به این حضرات چه ربطی دارد! اگرچه دون کیشوت وار شمشیرهای چوبین را از رو می بندند که 24 ساعته فلان می کنیم و بهمان ولی شواهد چیز دیگری نشان می دهد. هم دلار از 1200 تومان فراتررفته است و هم پوند کمر 2000 تومان را شکسته است! از سوی دیگر، آن چنگ و پنجول کشیدن بالائی ها هم چنان ادامه دارد. هم احمدی نژاد مجلس را به سخره می گیرد و هم مجلس نشینان برای وزیر تازه خط و نشان می کشند. خوب آن روزهائی که حکومت فخیمه یک دست شده بود این دست شان به آن دست شان می گفت فلان نخور حالا که آن یک دستی هم وجود ندارد بدیهی است که به قول آن بابا « اقتصاد» دیگر واقعا مال خر می شود!

مگر این که خدا خودش به داد برسد. از بندگان روسیاه خدا چه کاری بر می آید.