۱۳۸۵ تیر ۴, یکشنبه

به اختصارنویسم خطی ز دلتنگی!!

یافتم! یافتم!
بعد از سالها گمان می کنم علت اصلی و اساسی خرابی اقتصاد ایران را یافته ام! علت اش هرچه باشد نه به نفت مربوط می شود نه به سوء مدیریت و نه به فساد و نه به رانت خواری، نه به تن پروری و کمبود تولید و نه به هیچ مسئله ای از این قبیل. علت اش کاملا ویژه و خاص خودمان است. دریک تقسیم بندی نه خیلی دقیق و اما خیلی کلی، اقتصاددانان ما دو دسته اند. دسته ای که مدافع اقتصاد نئولیبرالی یا به اصطلاح « جریان اصلی» هستند و دسته ای دیگر که ملغمه ای هستند از همه کس و همه چیزبا دیدگاههای مختلف. هردو گروه البته مدافع نظام بازاراند ولی دیدگاه شان- به گمان من- در باره بازار یک اشکال اساسی دارد. قیچی بازارشان تک تیغه است. گروه اول، تمام توجه خود را به تیغه « عرضه» معطوف می کنندو به تیغه دیگر، تیغه « تقاضا» کار ندارند. بطور کلی و در وجه عمده خواهان کاستن از نقش دولت دراقتصاد و سپردن فعالیت اقتصادی به بخش خصوصی و حذف و تخفیف قوانین دست و پاگیرند ( مثل قانون کار). گروه دوم، به شکل های گوناگون و در پوشش های مختلف، خواهان بهبود توزیع درآمد و ثروت در اقتصادند. یعنی تمام توجه شان معطوف شده است به تیغه « تقاضا» در این اقتصاد و به تیغه « عرضه» کار ندارند .
خوب اگر شما، یک قیچی دیده اید که با یک تیغه بتواند به عنوان یک قیچی کارش را انجام بدهد، مشکلات مبتلابه اقتصاد ما هم به همت این دوستان حل می شود!
از من می پرسید، کی!
می گویم، وقت گل نی!

0 نظر: