شیراز را مجسم کنید در 113 سال پیش، در اوت 1895 که ناخوشی تب و نوبه شدت دارد و« روزی پنجاه شصت نفر می میرند، مردم خیلی فقیر وبی پاو بی چیزشده اند» و قیمت ها هم هرروزه بالا تر می رود.حاجی سید علی اکبر فال اسیری، پیشنماز شهر چه می کند، « جمعیتی از مرد و زن را جمع کرده روزجمعه بیست وسیم به مصلا رفتند جهت دعا درآنجا پس از گریه و زاری زیاد روضه موعظه خوانده اند و استغاثه کرده اند که این ناخوشی از شیراز برطرف شود و این گرانی مبدل به ارزانی شود» ( وقایع اتفاقیه، به کوشش سعیدی سیرجانی، تهران 1362ص491)
خبر ندارم برای چه مدت گریه وزاری کردند ولی از قرار، گرانی مبدل به ارزانی نشد، درآوریل 1897 خبرداریم از شیراز که « بواسطه گرانی و ناخوشی شبها سرگذر و بازارها روضه خوانی می کنند مگر خداوند رحم کند» (همان، 524)
ای بخشکی شانس! 5 سال دیگر گذشت ولی مثل این که خداوند رحم نکرد و درگزارش ماه مه 1902 می خوانیم که « دو سه روز است که اغلب دکاکین خبازی محض نبودن گندم بسته شده فقط چند دکان بازاست که نان می پزد. درب هر دکان قریب دویست نفر از زن و مرد و بچه مسلمان و یهودی اجماع می شود و خیلی بسختی نان عاید بعضی مردم می شود آنهم یک من سه قران زیادتر بیرون می آید. بسیاری هم بکلی نان عایدشان نمی شود. درب یک دکان نان پزی از بسکه جمعیت بوده یک بچه بیچاره بروی تاوه افتاده و سوخته است. یک نفر زن زیردست و پای مردم خفه شده است. مگر خداوند ترحم به مخلوق بیچاره فرماید و الا خیلی مردم بواسطه بی نانی تلف می شوند» ( همان، 672)
الان دیگر، بیش از 106 سال ا زآن کمبود گندم و کمبود نان و گرانی گذشته است، حالا هم به همان سنت مرضیه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مردم خواست «در شب های قدر از خداوند بخواهند تا با نزول رحمت خود، تنگناهای اقتصادی، گرانی و تورم را رفع کند».به گزارش مرکز خبر حوزه این مرجع تقلید در سلسله مباحث تفسیری قرآن در حرم مطهر حضرت معصومه(س) با اشاره به جایگاه دعا در شب های قدر گفت؛«دعا کنید گرانی رفع شود زیرا مسائل اقتصادی به مسائل سیاسی تبدیل می شود و مسائل سیاسی به مسائل خطرناک تر.»
البته خبر ندارم که منظور حضرت آیت الله از این مسائل خطرناک تر کدام است، ولی درضمن، می گویم اگر گرانی با دعا رفع می شد، خوب شیرازی های صد سال پیش که چشم و دلشان پاک تر بود!
خبر ندارم برای چه مدت گریه وزاری کردند ولی از قرار، گرانی مبدل به ارزانی نشد، درآوریل 1897 خبرداریم از شیراز که « بواسطه گرانی و ناخوشی شبها سرگذر و بازارها روضه خوانی می کنند مگر خداوند رحم کند» (همان، 524)
ای بخشکی شانس! 5 سال دیگر گذشت ولی مثل این که خداوند رحم نکرد و درگزارش ماه مه 1902 می خوانیم که « دو سه روز است که اغلب دکاکین خبازی محض نبودن گندم بسته شده فقط چند دکان بازاست که نان می پزد. درب هر دکان قریب دویست نفر از زن و مرد و بچه مسلمان و یهودی اجماع می شود و خیلی بسختی نان عاید بعضی مردم می شود آنهم یک من سه قران زیادتر بیرون می آید. بسیاری هم بکلی نان عایدشان نمی شود. درب یک دکان نان پزی از بسکه جمعیت بوده یک بچه بیچاره بروی تاوه افتاده و سوخته است. یک نفر زن زیردست و پای مردم خفه شده است. مگر خداوند ترحم به مخلوق بیچاره فرماید و الا خیلی مردم بواسطه بی نانی تلف می شوند» ( همان، 672)
الان دیگر، بیش از 106 سال ا زآن کمبود گندم و کمبود نان و گرانی گذشته است، حالا هم به همان سنت مرضیه، آیت الله ناصر مکارم شیرازی از مردم خواست «در شب های قدر از خداوند بخواهند تا با نزول رحمت خود، تنگناهای اقتصادی، گرانی و تورم را رفع کند».به گزارش مرکز خبر حوزه این مرجع تقلید در سلسله مباحث تفسیری قرآن در حرم مطهر حضرت معصومه(س) با اشاره به جایگاه دعا در شب های قدر گفت؛«دعا کنید گرانی رفع شود زیرا مسائل اقتصادی به مسائل سیاسی تبدیل می شود و مسائل سیاسی به مسائل خطرناک تر.»
البته خبر ندارم که منظور حضرت آیت الله از این مسائل خطرناک تر کدام است، ولی درضمن، می گویم اگر گرانی با دعا رفع می شد، خوب شیرازی های صد سال پیش که چشم و دلشان پاک تر بود!
0 نظر:
ارسال یک نظر