رایحه ناخوش رانت جوئی

خوبی «انتخابات» در ایران این است که به همه چیز شبیه است به غیر از آن چه که باید باشد. من از جای دیگر خبر ندارم ولی الان بیش از 35 سال است که در انگلیس زندگی می کنم وحداقل ده دوره انتخابات سراسری و تعداد بیشتر انتخابات محلی و منطقه ای را شاهد بوده ام. اگرچه احزاب برای هر انتخاباتی یک « مانیفست حزبی» منتشر می کنند که چه کارهائی خیال دارند بکنند، ولی ندیده ام که نامزدهای انتخاباتی « میثاق» « صداقت» و عدم تصرف در اموال عمومی وساده زیستی منتشر کرده باشند! چون اصولا آدم عنقی هستم فکر می کنم بهتر است به جای صدور این گونه میثاق ها، هرگروه و « حزب»- اگر حزبی داریم- مجموعه ای از سیاست های شان را منتشر کنند تا رای دهندگان بدانند به چه برنامه ای دارند رای می دهند. و اما، داشتم این میثاق را می خواندم، دیدم « یکی از نامزدهای صاحب نام» « رایحه خوش خدمت» در معرفی خویش این گونه نوشته است:
«مشاور رييس جمهوري اسلامي ايران – رييس حوزه مشاوران جوان رياست جمهوري – عضو هيأت دولت جمهوري اسلامي ايران – مشاور شهردار تهران – رييس فرهنگسراي خاوران – مشاور رييس سازمان فرهنگي و هنري شهرداري تهران – عضو شوراي فرهنگي دانشگاه صنعتي شريف – مسوول بسيج دانشجويي دانشگاه صنعتي شريف»
سئوال من این است که آیا « قسم حضرت عباس» شما را باور کنیم یا دم خروس را؟ مگر می شود یک نفر «8 تا شغل» داشته باشد و آنها را آن گونه که در این میثاق ادعا می شود انجام بدهد؟ تازه، با این همه « مسئولیت های رنگارنگ» دیگر نامزد شورای شهر شدن دیگر چه صیغه ای است؟