۱۳۹۴ مرداد ۱۲, دوشنبه

غارت مالزی: پرونده فساد مالی نجیب

بینوی کامپمارک
او همانند خیلی از همکارانش درسازمان ملی و متحد مالزی- United Malays National Organisation (Umno)- یک انگل کله خر است. نخست وزیر مالزی نجیب رزاق برای پاک کردن کثافتی که پس از رو شدن این نکته که او درزمان مسئولیت خویش عملا مشغول غارت توام با خرابکاری دولت مالزی بوده است واقعا دارد مبارزه می کند. افسوس دارد کشوری که دارای منابع طبیعی است وسیاست های دولتی که به ارتباط با صنعت می نازد، ولی شرکای خوابیده و تنبل درپیوند با کارآمدها دست بالارادارند.
به اصطلاح افشاگری 1MBDنه فقط نجیب را بدنام کرده است بلکه بعید نیست او را درطوفان حاکمیت دزدان غرق کند. صندوق توسعه مالزی یا1MBD پر از سیب های پوسیده است و همیشه این سئوال وجود داشت که آیا یکی از این سیب های پوسیده از دفتر نخست وزیر می آید یا خیر. نجیب این صندوق راایجادکردو رئیس هیئت مدیره آن بود. درطول مدیریت او، صندوق سرمایه گزاری دولت 11میلیارددلار بدهی انباشت کرد. سرمایه گزاری های وعده داده شده انجام نشدو پروژه تون رزاق ارزی(Tun Razak Exchange projet) هم ناموفق ماندوازسوی شرکا هم سرمایه گذاری صورت نگرفت. پس از اندکی کنکاش پرسش گرانه از سوی ساراواک ریپورت و وال استریت جورنال به اصطلاح یک رابطه بین حسابهای شخصی رزاق دربانک خصوصی AM درکوالالامپورو رد پولهای  1MBD   ایجاد شد. کل مبلغ هم 681999976دلار ( یا بیش از 2.6میلیارد رینگت) بود که از شعبه بانک فالکون سوئیس در سنگاپور که درمالکیت صندوق آبار ابوظبی است به شماره حسابی در بانک AM اندکی پیش از انتخابات مارس 2013 واریز شد. ماهیت « شراکت استراتژیک» این گونه است.
بعد مبلغ 42 میلیون رینگت رو شد که از کمپانی نه چندان خوشنام SRC بین المللی Sdn Bhd -کمپانی دیگری که با 1MDB رابطه دارد آمده بود. این پول هم سرازحساب نجیب درآورد که ازیک صندوق غیرقابل ارزیابی که از سوی صندوق بازنشستگی عمومی KWAP آمده بود تامین مالی شده بود.
این افشاگری ها بیشتر از یک موج ساده درسیاست مالزی ایجاد کرد. Malaysiakini جواب نخست وزیر را که ازیک جلسه با نخست وزیرپیشین عبدالله آحمد باداوی می آمد مسخره کرد که گفته بود:« خوب که چی!» (1). برای نشریه کرونیکال مالزی نواوی محمد معتقد است که مالزی اکنون « درخطر واقعی است» چون نجیب « مثل یک حیوان زخمی است که گیر افتاده است»(2). درواقع این نشریه به نظرمی آید از این بابت متاسف است یعنی درباره امکانات بالقوه کسی اظهار نظر می کند که « احتمالا بهترین نخست وزیری است که مالزی درتاریخ اش داشت». پس می رسیم به نکته اصلی: اگرقراراست فساد مالی اتفاق بیفتد نباید دررابطه با ادعای بازیافتن هزینه های مالیاتی باشد که از نظر اخلاقی ناپسند است بلکه باید بطور سنتی به کمک بانکداران خزانه را زد و ویرانش کرد. این الگو برای دهه ها در مالزی اجرا می شد.
عکس العمل معلوم دولت این است که بکوشد کانال های ارتباطی افشاگری را ببندد. افشاگران را بکوبد. زندگی را برای رسانه هائی که جزئیات را منتشرمی کنند باید هر چه سخت تر کردو حتی اگر امکان داشته باشد همه سایت های افشاگررا باید تعطیل کرد و افشاگران را تحت تعقیب قرارداد. هفته پیش شاهد بودیم که دولت مالزی وبسایت ساراوک انگلیس را بست به این خاطر که « مطالب اش تائید شده نبود» و« باعث می شود که صلح و نظم به خطر بیفتد و حتی در مقیاس بزرگتر می تواند کشور و ملت را بی ثبات کند» (3). از سوی دیگر دولتمردان حتی برای هدف گزاری روی کلرراکاسل براون خیلی پیش رفته اند. وزارت کشور مالزی بسی بیشتر از قرزدن اعلام کرد که امیدواراست همکاری دولت بریتانیا را درفرستادن ویراستار گزارش ساراوک به مالزی برای محاکمه داشته  باشد البته اگر بتواند شواهد قابل اعتمادی ارایه بدهد. وزیر کشورمالزی داتوک سری احمد زاهد حمیدی به بهانه های زیادی توسل جست که دولتها بدون مجازات بکار می برند درمورد جنایت جنگی تا سرقت بزرگ. تفاوت دراین است که دراین دنیائی که دولتها بدون هیچ مجازات این چنین می کنند آنها این بهانه ها را با ظرافت بیشتری مطرح می کنند. « به عنوان یک مفهوم حاکمیت ملی از سوی همه مورد احترام است. من مطمئنم که انگلیسی ها شهروندان خود را نمی بخشند اگر درامور دیگر کشورها مداخله کنند».
روشن است که او اخبار را دنبال نکرده است.  همان طور که گزارش ساراوک متذکر شد نشر این جزئیات هیچ چیزی که در تحت قوانین مالزی یا بریتانیا خلاف به حساب بیاید مرتکب نشده است. درغیر این صورت باید همجنسگرایان را درخیابانهای لندن بازداشت کرده و دسته دسته به کوالالامپور بفرستند»(4). آن چه که رویش بحث هست این نیست که اسناد 1MDB قلابی بودند بلکه آنها را با «نیت شر» منتشرکرده اند.  با مخلوط کردن مداخله در سیاست مالزی با یک حمله جنایت کارانه، وزیر کشور تنها می توانست به گزارشگران بگوید که « تا به همین جا روابط مفیدی بین پلیس مالزی و اسکاتلند یارد وجود دارد». روکاسل براون معتقد است که دولت بریتانیا کوتاه نخواهد آمد. او ادامه داد نجیب» بهتر است دلایل بهتری داشته باشد. حقایقی که نخست وزیر مالزی را عصبانی می کند درقانون انگلیس جائی ندارد[خلاف نیست]»(5). حتی در مالزی که فشار و محدودکردن رسانه ها و ناشران برای کسانی که واقعیت های نامطلوب را منتشرمی کنند یک روال عادی شده است ولی نارضایتی سیاسی وجود دارد. وزیر پیشین تجارت بین الملل و صنعت تن سری رفیده رفیده عزیز با این مباحث همراه نبود. « ما بعضی نشریات را تعطیل می کنیم. تعطیل کردن نشریات مشکلی را حل نمی کند. اگر هم کاری بکند این که تعداد بیشتری ناراضی می شوند»(6). نجیب با توجه به همه این مسایل دردرون نظامی که بوسیله مردقدرتمند سیاست مالزی ماهاتیر بن محمد تکمیل شده بند بازی خواهد کرد. اگرچه ماهاتیر ازنوچه سابق اش فاصله گرفت و حمایت اش را از رهبری او پس گرفته است ولی اثر ماهاتیر روی نظام سیاسی فاسد مالزی هم چنان باقی است.
یادداشتها:
   

http://www.counterpunch.org/2015/07/28/ransacking-malaysia-the-najib-corruption-dossier/


نوشته شده توسط احمدسیف در ۱۶:۳۵

0 نظر:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)