ما واین چاه ویل دلارهای نفتی

آیا می دانستید که ایران به طور متوسط به ازای هر تن کالای غیر نفتی که صادر می کند 482.6 دلار درآمد دارد ولی به ازای هر تن کالای وارداتی باید 1123.6 دلار بپردازد. یعنی چیزی حدود 2.3 برابر. به عبارت دیگر، می توان گفت که ایران در ازای هر تن « کالای » وارداتی، 2.3 تن کالا صادر می کند.

نه توطئه ای در میان است و نه سازشی بر علیه منافع ما. این وضعیت به واقع نشانه ای است از عقب ماندگی اقتصادی و بی اطلاعی ما از یک مشت اصول بدیهی اقتصاد و از این دو مهم تر، شاهدی است بر مسئولیت گریزی تاریخی ما که نه تازه است ونه بدیع. به جای این که فعالیت هائی که ارزش افزوده تولید می کنند را سامان بدهیم، ما عمدتا کشته و مرده « تجارتیم» و می دانیم که « کاسب حبیب خداست»!

بگذرم که این رشته سر دراز دارد.

مشکل اصلی این است که این محصولات غیر نفتی ما با ارزش افزوده کمتری تولید می شوند و به همان صورت هم صادر می شوند. البته این وضعیت نباید تعجب بر انگیز باشد. تا زمانی که به این شیوه و با تکیه بر این « چاه ویل دلارهای نفتی» تجارت می کنیم، همین آش است و همین کاسه...

بیهوده سر خلق خدا را شیره نمالیم که بر علیه ما توطئه می کنند! تا زمانی که خودمان این گونه ایم، دیگران به توطئه نیازی ندارند. ولی بی گمان ما نیاز داریم که حتما بر بال خویش نظر کنیم...

راستی.... کسی می داند ا زکجا می توانیم آینه به تعداد خیلی زیاد وارد کنیم!!