طبقه جدید

درمقاله ای که اخیرا در وبلاگ نیاک منتشر کردم نوشتم که «پوسته نظام اقتصادی ما سرمایه داری است ولی وقتی این پوسته را کنار می زنیم، چنان معجونی سر بر می زند که با هیچ الگوی شناخته شده ای جوردرنمی آید». البته این نوشته در سایت البرز و روزنامه اعتماد و بعد در اعتماد ملی هم منتشر شد. پدرآمرزیده ای به من ایمیل زد که این دیگر چه حرف مزخرفی است که می زنی. این حرفها دیگر کهنه شده است. این نظام، سرمایه داری است و سرمایه داری هم همین است. مانده بودم که چه پاسخی برایش بنویسم! البته امیدوارم که آقای ابراهیم نبوی دیگر وارد مباحثه نشده و از « کارآفرینان»- همان گونه که مدتی پیشتر درباره شهرام جزایری اظهار فضل کرده بود- دفاع نکنند. و اما، وقتی آدم خوش شانس باشد، شاهد از غیب می رسد. می خواستم بگویم این نظام یک « سرمایه داری گانگستری» است. بعد دیدم به گانگسترها ممکن است توهین بشود. چون گانگسترها- تا جائی که من خوانده ام برای خودشان کد رفتاری دارند. حالا این که من و امثال من این کدها را می پذیریم یا خیر فرع قضیه است. بهتر دیدم که نظام اقتصادی ایران را « رانت خواری مسلحانه» بنامم که «طبقه جدیدی» درآن شکل گرفته است! البته این نظام را ازهرچه نه بدتر خودم در آورده ام. ولی اجازه بدهید، فعلا یک سند ارایه بدهم. اول به این عکس بنگرید. بظاهر عکس بی خطری است. یک مقام حکومتی برای بازدید به کارخانه ای رفته است.

آنکه به دوربین نزدیکتر است سید حسین میرکاظمی مدیر عامل کارخانه دنیای فلز دراتوبان کرج است. حالا در ایپزود دوم به عکس دیگری از همین سید حسین میرکاظمی بنگرید.

که همان گونه که مشاهده می کنید، دارد سلاح مرگ بارش را جابجا می کند. به احتمال زیاد دردفاع از کودتائی که در 22 خرداد اتفاق افتاد، به سینه و یا چشم یا مغز انسان آزاده ای هم شلیک کرده است. سئوال اول، در کجای دنیا، شما مدیرعامل کارخانه ای را سراغ دارید که به این شکل و صورت مسلح بوده و جزوعوامل کشتار حکومتی باشد؟ سئوال دوم، چه شد و چه پیش آمد که مدیرعامل یک کارخانه خود را موظف به شراکت در کشتار دیده است؟ خودتان را خسته نکنید. جریان از آن چه که به نظر می رسد بسی ساده تر و سرراست تر است. متاسفانه در نظامی که با آزادی فردی و امنیت اجتماعی شهروندان تضاد و تناقض آشتی ناپذیر دارد، سازمان دهی گروههای رسمی و غیررسمی آدمکشان حرفه ای و نیمه حرفه ای تعجبی ندارد. در کنار ارگان های رسمی سرکوب، این نوع نظامها به آدمکشانی از این نوع نیز نیاز دارند تا چند روزی بیشتر بر عمرننگین خویش بیفزایند. برای این که پاسخ کنجکاوی خودرا بگیرید حالا

توجه شما را به این سند جلب می کنم.

همان طور که مشاهده می کنید، سید حسن میرکاظمی علاوه برکارخانه نام برده مدیرعامل دو شرکت دیگر هم هست و بالغ بر 175 میلیاردتومان هم از بانک کشاورزی وام ستانده و بالاترین بدهکان بانک کشاورزی هم هست و تازه در6 ماه گذشته هم دیناری به بانک نپرداخته است. حالا بانک کشاورزی چرا به مدیرعامل کارخانه دنیای فلز و پارسیان فلز وام می دهد، نه به من مربوط است و نه به شما. البته در این سند رسمی یک « اشتباه» تایپی هم وجود دارد که برای 40 درصد از این وامها- یعنی 70 میلیاردتومان هیچ وثیقه ای هم داده نشده است. این به گمان من نمی تواند درست باشد. سید حسن میرکاظمی در عکس دومی که گذاشته ام « وثیقه اش» را به کمرش بسته است!
واما، به شهادت همه آن چه که در گذر سالها نوشته ام من درباره سرمایه داری قانونمند هم توهمی ندارم واما دوستانی که هنوز گرفتار این توهمات هستند بدانند تا موقعی که این « طبقه جدید» از زندگی اقتصادی و سیاسی ایران حذف نشود، شما نظام سرمایه داری هم نخواهید داشت. ممکن است درآینده نظام اقتصادی ایران به صورت « سرمایه داری گانگستری» دربیاید، ولی فعلا بهتر است آن را یک نظام « رانت خواری مسلحانه» بنامیم. این نکته هم به ذکر می ارزد که اگردیده بصیرتی باشد، می بیند و می شناسد که وقتی آقای احمدی نژاد از مبارزه با فساد حرف می زند، منظورش به واقع ایجاد چه گونه نظامی درایران است!

و اما از حامیان دولت کنونی که ازحل مسایل از مجرای« قانونی» سخن می گویند ممکن است به مردم توضیح بدهند که چرا در این مورد و موارد دیگر شبیه به این از« قانون» استفاده نمی کنند؟