انتخابی که مصر دارد:

 یک رئیس جمهورقدرت طلب یا دیوانگی داعش

رابرت فیسک

تصاویر یک کشتی نظامی مصر که هفته گذشته درسواحل سینا منفجر شد هشداری به سیاستمداران غربی بود. درست است. ما از مصر حمایت می کنیم. ما مصر را دوست داریم. و توریست های مان را به مصر می فرستم. چون مااز رئیس جمهور فیلد مارشال عبدل فتاح السیسی حمایت می کنیم با وصف این که او بیش از 40000 نفر- عمدتا زندانیان سیاسی- را به بند کشیده است که بیش از 20000 نفرشان هواداران اخوان المسلمین هستند. صدها تن از آنها به اعدام محکوم شده اند. رژیم مصر ادعا می کند که مخالفانش در اخوان المسلمین همانند داعشی ها هستند. و داعش هم – درنقش خطرناک کنونی اش به عنوان قدرت اسلامی درسینا صدها تن از سربازان مصری را به قتل رسانیده است بیش از 60 تن شان را دو هفته پیش و پس از آن بود که یک سخنگوی نظامی در قاهره اعلام کرد که سینا « 100 درصد تحت کنترل است». ولی پس از انهدام کشتی جنگی در هفته پیش این سئوال پیش می آید که درواقع شبه جزیره سینا درکنترل کیست؟

درحالی که بزرگترین درگیری ها اززمان جنگ اعراب و اسرائیل در 1973 درسینا اتفاق افتاده ما از نظر روانی این درگیری را با نگرانی های مان درباره عراق، سوریه و لینی و یمن خفه می کنیم. آن قدر درغرب احساس آرامش می کنیم که که یک ژنرال سکولار به جای اولین رئیس جمهوری که بطور دموکراتیک درمصر انتخاب شدنشسته است. ما اکنون از رهبری سیسی به عنوان یک رهبری خیرخواهانه به همان صورتی حمایت می کنیم که از محمد مرسی و اخوان المسلمین حمایت کرده بودیم. امریکائی ها حمل اسلحه به مصر را از سر گرفته اند چون سیسی دارد با داعش خطرناک می جنگد. 

برای مصری ها ولی این اندکی متفاوت به نظر می آید. آنها خود را دربرابر رفتاری خودسرانه شبیه رفتار صدام از سیسی می بینند.  از جمله می توان به طرح ابلهانه سیسی برای یک پایتخت سوپر و جدید که به جای قاهره قدیمی ایجادخواهد شد اشاره کرد. قراراست پایتخت تازه درطول 7 سال ساخته شود درکنار کانال دو خطه سوئز که باید حداکثر درطول 12 ماه تمام شود. وسعت قاهره جدید قراراست 700 کیلومتر مربع باشد و هزینه احداث آن هم 30 میلیارددلار است. دررونمائی این پروژه چند هفته پیش ازجمله تونی بلر ما هم شرکت داشت. تونی بلر دریک دوره ای نخست وزیر بریتانیا بود ولی اکنون درکنار هزار و یک کار دیگر از طریق یک شرکت مشاوره ای درامارات متحده عربی به رئیس جمهور مصر مشاوره می دهد.

این «رویای گران نوسازی» - آن گونه که نویسنده امریکائی ماریا گولیا می گوید-  درواقع به نیازهای واقعی مصری ها ربطی ندارد. حدودا 60 درصد قاهره- یعنی قاهره واقعی که درحال حاضر هست- درچند دهه گذشته ساخته شده است که فاقد درخت اند و با خانه های سیمانی و فقر و گرما دارد می پوسد. هزارها خانه های ویلائی نوساز درمناطق بالادست شهر عمدتا خالی اند چون کسی قادربه خریدشان نیست. آیا می توان شرایط بهتری برای داعش ایجاد کرد؟

اجازه بدهید خیلی سریع به مصر واقعی سیسی نگاهی بیندازیم به جای این که شهر خسته قاهره را احیا کند که در زمان انگلیسی ها و بعد فاروق و پس از آن ناصر و سپس سادات و بعد مبارک به این روز افتاده است سیسی می خواهد همه چیز را ازنو آغاز کند.  درواقع خارج از قاهره قدیمی یک قاهره جدید وجود دارد- که با گسترش شهر درزمان سادات و مبارک ایجاد شده است. در نتیجه این برنامه جاه طلبانه سیسی در واقع قاهره جدید جدید است، یعنی کوشش دوباره ای برای تخفیف  شکست درپروژه های اجتماعی است.

دراین شهر فانتزی رئیس جمهور لازم نیست نگران درگیری های صنعتی باشد. دادگاه عالی مصر اعتصاب را غیر قانونی اعلام کرده است آنهم به این خاطر که – دقیقا شبیه اخوان المسلمین- که استفاده از حق اعتصاب – اگرچه درتحت ماده 13 قانون اساسی مصر این حق به رسمیت شناخته شده است- « با شریعت اسلامی تناقض دارد». تا به همین جا دادگاه سه کارمند دولت را به اجبار « بازنشسته» کرد و برای 14 تن دیگر هم مجازات در نظر گرفت که در منطقه مونوفیا اعتصاب کرده بودند و بحث دادگاه هم این بود که « خودداری از ارایه کار خود » با « آموزش های اسلامی و اهداف شریعت اسلامی» ناسازگار است. درتحت قوانین اسلامی- دادگاه اعلام کرد به شیوه ای که داعش عمل می کند- « اجرای فرامین مافوق وظیفه همگان است».  این به راستی یک رای دادگاه خیلی عوضی و بیخودی بود. آموزش های پیغمبر اسلام نوشیدن الکل را ممنوع کرده است ( خوشبختانه برای  میلیونها مسلمان سیگار در قرن هفتم اختراع نشده بود) ولی اتحادیه کارگری درخلافت های عهد عتیق غیر قابل تصور است.

البته این را هم بگویم که دولت از اتحادیه هائی که خود به رسمیت می شناسد هیچ نگرانی ندارد. گبیل المراغی- رئیس فدراسیون اتحادیه های کارگری مصر دریک مصاحبه با روزنامه المصری الیوم گفت « کار ما این است که همه دستورات رئیس جمهور را اجرا کنیم.... تولید را افزایش بدهیم و با تروریسم مقابله کنیم». به نظرمعاون پیشین نخست وزیر زیاد بهاالدین تصمیم دادگاه خیلی مسخره بود « آیا ما دست به تظاهرات نزده بودیم چون پیش نویس قانون اساسی بوسیله اخوان المسلمین کوشید مذهب را با دولت مخلوط کند» او می پرسد.

درست است. درواقع ما درغرب داریم دولتی « تازه» ولی کاملا آشنا را در مصر تشویق می کنیم. یعنی دولتی پدرسالار و دیکتاتوری که دائما نگران دشمنان « خارحی» است. طولی نخواهد کشید که دولت مصر داعش را بازوی نظامی موساد بخواند. یعنی دریائی از فقر و نداری بکار گرفته می شود برای وضع قوانین سرکوبگرانه بیشتر و مخالف بیشتر با آزادی بیان و به ما خواهند گفت:  مردم نان می خواهند نه آزادی، امنیت می طلبند و نه « تروریسم».

مصر از همان راهی می رود که خیلی از کشورهای دیگری که اکنون بوسیله داعش تکه و پاره شده اند رفته اند. یعنی وقتی شما مردم خودتان را به اندازه کافی شکنجه بکنید درزخمهای شان داعش رشد خواهد کرد.

به این ترتیب سینا درحال حاضر همان قدر درتحت « کنترل» داعش است که درکنترل مصر قراردارد. بمب گذاری قاهره که باعث مرگ دادستان عالی السیسی شد نشان می دهد که فعالیت های داعش از کانال سوئز فراتر رفته است و حتی نیروی دریائی مصر هم می تواند مورد حمله قرار بگیرد.

آیا هیچ گاه نماد پرقدرت تر ی از انتخابی که در برابر ماست وجود داشته است؟ انتخاب بین ابلیس و دریای عمیق آبی.

https://zcomm.org/znetarticle/what-a-choice-for-egypt-a-megalomaniac-president-or-the-madness-of-isis/