اگر خبر سایت بازتاب راست باشد، مشاوران اقتصادی آقای احمدی نژاد طرح وارد كردن پنج ميليارد دلار كالاي مصرفي را براي تزريق به بازار ايران از نيمه دوم سال جاري، مطرح كرده‌اند. براساس این طرح قرار است که این مبلغ صرف واردات گوشت، میوه، برنج، روغن و شک بشود تا بنا بر وعده ای که در زمان انتخابات به مردم داده شد مردم پول نفت را روی سفره های خود ببینید.
به ظاهر طرح « بسیار مفیدی» هم هست. به ویژه اگر با ورود این محصولات، قیمت شان دربازار اندکی تعدیل بشود و فشار کمتری به اکثریت مردم وارد شود. ولی خدا کند که این کار را نکنند. اگرچه به عنوان یک ایرانی مقیم خارج، دست و دلم نمی رود تا برای عزیزان ساکن ایران به قول معروف تکه بگیرم ولی، خدا کند که این کار را نکنند. نتیجه این سیاست مخرب، اگر به اجرا در بیاید، از بین بردن تتمه توان تولیدی اقتصاد ایران است و نتیجه اش هم، گسترش بیکاری وورشکستگی است. ممکن است با ورود محصولات، قیمت ها اندکی تعدیل هم بشود ولی، آن جماعتی که کارشان را از دست می دهند، آنهم در مملکتی که نظام بیمه های اجتماعی قابل قبولی ندارد، از کجا باید هزینه این محصولات وارداتی را بپردازند؟ ما مازندرانی ها مثلی داریم که « مه سر اشکنی و مه کشه اقوز کنی»- سرم را می شکنی ودردامنم برایم گردو می ریزی. این ضرب المثل دقیقا مصداق همین سیاست پیشنهادی است. یعنی اگر قرار است این سیاست برای کمک به اقشار فقیرکه متاسفانه تعدادشان کم نیست، درایران پیاده شود، یادتان باشد که اجرای این سیاست وضع شان را خراب تر می کند. ممکن است گوشت را اندکی ارزان تر بخرند- تازه با ساختار بازار وباندبازی های موجود به آن هم چندان اطمینانی نیست- ولی کارشان و در نتیجه منبع درآمدشان را از دست خواهندداد. پرداخت های بیکاری هم که نیست و یا میزانش به شدت ناکافی است. با پی آمدهایش چه می کنید؟
اگرچنین منابعی در اختیار دولت ایران قرار دارد، شما را به هر چه که به آن اعتقاد دارید، از آن برای گسترش تولید دراقتصاد ایران استفاده کنید. در زیرساخت ها، در آموزش، در بهداشت، درصنایع، در تحقیق و توسعه، سرمایه گذاری کنید. چون سئوالی که باید به آن جواب بدهید این است که وقتی، کفگیر این 5 میلیارد دلار به ته دیگ خورد، و تتمه تولید کنندگان داخلی هم ورشکست شدند، آن گاه چه خواهید کرد؟
یادتان باشد، ما گفتیم.
به ظاهر طرح « بسیار مفیدی» هم هست. به ویژه اگر با ورود این محصولات، قیمت شان دربازار اندکی تعدیل بشود و فشار کمتری به اکثریت مردم وارد شود. ولی خدا کند که این کار را نکنند. اگرچه به عنوان یک ایرانی مقیم خارج، دست و دلم نمی رود تا برای عزیزان ساکن ایران به قول معروف تکه بگیرم ولی، خدا کند که این کار را نکنند. نتیجه این سیاست مخرب، اگر به اجرا در بیاید، از بین بردن تتمه توان تولیدی اقتصاد ایران است و نتیجه اش هم، گسترش بیکاری وورشکستگی است. ممکن است با ورود محصولات، قیمت ها اندکی تعدیل هم بشود ولی، آن جماعتی که کارشان را از دست می دهند، آنهم در مملکتی که نظام بیمه های اجتماعی قابل قبولی ندارد، از کجا باید هزینه این محصولات وارداتی را بپردازند؟ ما مازندرانی ها مثلی داریم که « مه سر اشکنی و مه کشه اقوز کنی»- سرم را می شکنی ودردامنم برایم گردو می ریزی. این ضرب المثل دقیقا مصداق همین سیاست پیشنهادی است. یعنی اگر قرار است این سیاست برای کمک به اقشار فقیرکه متاسفانه تعدادشان کم نیست، درایران پیاده شود، یادتان باشد که اجرای این سیاست وضع شان را خراب تر می کند. ممکن است گوشت را اندکی ارزان تر بخرند- تازه با ساختار بازار وباندبازی های موجود به آن هم چندان اطمینانی نیست- ولی کارشان و در نتیجه منبع درآمدشان را از دست خواهندداد. پرداخت های بیکاری هم که نیست و یا میزانش به شدت ناکافی است. با پی آمدهایش چه می کنید؟
اگرچنین منابعی در اختیار دولت ایران قرار دارد، شما را به هر چه که به آن اعتقاد دارید، از آن برای گسترش تولید دراقتصاد ایران استفاده کنید. در زیرساخت ها، در آموزش، در بهداشت، درصنایع، در تحقیق و توسعه، سرمایه گذاری کنید. چون سئوالی که باید به آن جواب بدهید این است که وقتی، کفگیر این 5 میلیارد دلار به ته دیگ خورد، و تتمه تولید کنندگان داخلی هم ورشکست شدند، آن گاه چه خواهید کرد؟
یادتان باشد، ما گفتیم.
0 نظر:
ارسال یک نظر