توضیح لازم: تعجب نخواهیدکرد اگر به شما گزارش کنم که زیاد اتفاق می افتد که دوستان نادیده مرا می نوازند که « شما چپ های لعنتی» از جان ما چه می خواهید؟ خسته نشده اید هم چنان بر همان طبل قدیمی تان می کوبید. و به خصوص در پیوند با انتقادهائی که من از اقتصاد و سیاست امریکا دارم به هرچه که تصورش را بتوانید بکنید « متهم» شده ام. چون آدم گرفتاری هستم معمولا به این « اظهار محبت ها» جواب نمی دهم. ولی وقتی این مقاله را خواندم دیدم بد نیست ترجمه اش را درزیر بیاورم که این دوستان خود بخوانند و عبرت بگیرند که مشکل اصلی، ما « چب های لعنتی« نیستیم. مشکل دوستان، نظام نکبت بار سرمایه سالاری است.
ا.س.
نوشته : جین جرارد
روزبعد از طوفان کاترینتا که شرایط فاجعه آمیز فقر درامریکا را برای همگان افشا کرد، مرکز آمار گزارش سالانه خود در باره « درآمد، فقر و بیمه بهداشتی در امریکا» را منتشر کرد. به یک معنا، این گزارش شواهد لازم را برای بررسی فقری که در شهر نئوارلئان و دیگر شهرها مشاهده شد فراهم نمود. بعلاوه این گزارش توضیح داد که چرا بر خلاف ادعای آقای بوش در ماه گذشته که « مردم امریکا پول بیشتری در جیب های شان دارند»، خیلی ها وضع شان آن گونه که در گذشته بود نیست.
گزارش نشان می دهد که متوسط درآمد سالانه خانوارهای سیاه، سفید، و لاتینی ها افزایش نیافته است. در واقع این اولین بار است که اززمان آغاز آمار گیری از سوی مرکز آمار، درآمد متوسط خانوارها برای 5 سال متوالی افزایش نیافته است. از زمان ریاست جمهوری آقای بوش، متوسط درآمد سالانه خانوارها 2572 دلار یا 4.8% کاهش یافته است.
درآمد متوسط سالانه خانوارهای سیاه پوست در سال گذشته که 30134 دلار بود از دپگران کمتربود. متوسط درآمد سالانه خانوارهای سفید پوست هم 48977 دلار بود. و متوسط درآمد سالانه گروه های مختلف نژادی قبل از کسر مالیات 44389 دلاربود که از 1997 به این سو، سابقه نداشته است. بخش جنوبی امریکا کمترین میزان درآمد متوسط سالانه را داشته اند.
جالب این که به گفته انسیتو سیاست اقتصادی، در بررسی آمارهای مرکز آمار گیری، همه خانوارها وضع شان بدتر نشده است. اگر چه سهم 60% خانوارها از درآمد ناخالص ملی در سال گذشته افزایش نیافته است ولی سهم 5% غنی ترین بخش جمعیت، 0.4% افزایش یافت. در حالیکه متوسط درآمد سالانه طبقه متوسط امریکا- درآمد تورم دررفته- 0.7% در سال 2004 کاهش یافت، درآمد 5% غنی ترین بخش جمعیت 1.7% افزایش یافت.
درآمد کارگران هم د رسال گذشته کاهش یافت. در حالی که کارگران امریکائی سخت تر از گذشته کار می کنند. بازدهی کارگران به ازای هر ساعت کار از 2000 به این سو 15% افزایش یافت. ولی برای مردانی که بطور تمام وقت کار می کنند، درآمدشان در 2004 به میزان 2.3% کاهش یافت. درآمد زنان 1% کاهش نشان می دهد و متوسط درآمد سالانه شان 31223 دلار بوده است که در 9 سال گذشته، بیشترین کاهش را در سال گذشته داشته است.
درآمد زنان، در سال گذشته 77% درآمد مردان بود. به وضوح روشن است که شکاف درآمد برمبنای جنسیت واقعی و چشمگیر است.در اغلب صنایع عمده، درآمد زنان برای انجام کار مشابه از مردان کمتر است. دربخش مدیران بنگاهها، درآمد زنان مدیر 54 درصد درآمد مدیران مرد است و در بخش مالی و صنایع 57% ودر خدمات علمی و تکنیکی هم درآمد زنان 60% در آمد مردان می باشد.
تعجبی ندارد که نتیجه گیری گزارش این است که فقر در سال گذشته در امریکا بیشتر شده است. در سال گذشته 37 میلیون نفردرامریکا ( 12.7% از جمعیت) در فقر زندگی می کرده اند که نسبت به سال 2003 افزایشی معادل 1.1 میلیون نفر نشان می دهد. این چهارمین سال متوالی است که میزان فقر درامریکا افزایش می یابد. در واقع از زمان ریاست جمهوری آقای بوش، 5.4 میلیون نفر از جمله 1.4 میلیون کودک به تعداد کسانی که در فقر زندگی می کنند افزوده شده است. 7.9میلیون خانوار در سال 2004 زیر خط فقر زندگی می کرده اند که نسبت به سال 2003 300.000 خانوار بیشتر شده است.
در سال گذشته درآمد متوسط خانوارهای فقیر- برای یک خانواده 4 نفره- 19307 دلار و برای یک خانوار سه نفره نیز میزانش 15067 دلار و برای یک زوج فقیر هم متوسط درآمد سالانه 12334 دلاربوده است. نرخ فقر در میان افراد 18 تا 64 ساله در سال گذشته 0.5% افزایش یافت. در منطقه جنوبی امریکا میزان افزایش فقر از دیگر مناطق بیشتر بود.
در گزارش هم چنین می خوانیم که هم چنان بخش کثیری از مردم امریکا بیمه بهداشتی ندارند. کسانی که از بیمه بهداشتی محل کا رخود بهره مندند از 60.4% در 2003 به 59.8% در 2004 کاهش یافت. حدودا 800.000 کارگر در سال گذشته بیمه بهداشتی خود را از دست داده اند.درصد کسانی که تحت بیمه بهداشتی دولتی قرار دارنددر سال 2004 به میزان 27.2% افزایش یافت که دلیل اصلی اش افزایش فقر در امریکاست که تعداد بیشتری ناچارند از برنامه های «مدیک عید» استفاده نمایند. درصد کسانی که درپوشش این برنامه قرار دارند در 2004 به میزان 0.5% افزایش یافت.
سال گذشته چهارمین سال متوالی بود که بیمه بهداشتی از سوی کارفرمایان کاهش یافت. در کل، 45.8 میلیون امریکائی فاقد بیمه بهداشتی اند. درصد کسانی که بیمه بهداشتی ندارند در سال 2004 برای سفید پوستان، 11.3% برای سیاه پوستان، 19.7% و برای لاتینی ها هم 32.7% بود. تعجبی ندارد که در بخش های جنوبی بیشترین درصد جمعیت، یعنی 183% فاقد بیمه بهداشتی اند.
اگرچه این روزها نشنیده ایم که آقای بوش این را باز گفته باشد ولی می دانیم که او با ادعا ی « محافظه کاری مشفقانه» برسرکار آمد. ولی همان گونه که گزارش مرکز آمار نشان می دهد و بعلاوه با تلخی آزاردهنده ای شواهدش را در میان فقرای نئوارلئان دیده ایم، این کشور در 5 سال گذشته چیزی از این « شفقت» و « مهربانی» را تجربه نکرده است. تعداد کثیری از امریکائی ها با شدت بیشتری کار می کنند، ولی درآمد کمتری دارند و تازه فاقد بیمه بهداشتی هم هستند. این قابل فهم است که چرا این گزارش درست یکروز بعد از بزرگترین فاجعه طبیعی که همه فکر و ذکر مملکت را به خود مشغول کرده بود، منتشر شد.
متن انگلیسی مقاله را در آدرس زیر بخوانید.
روزبعد از طوفان کاترینتا که شرایط فاجعه آمیز فقر درامریکا را برای همگان افشا کرد، مرکز آمار گزارش سالانه خود در باره « درآمد، فقر و بیمه بهداشتی در امریکا» را منتشر کرد. به یک معنا، این گزارش شواهد لازم را برای بررسی فقری که در شهر نئوارلئان و دیگر شهرها مشاهده شد فراهم نمود. بعلاوه این گزارش توضیح داد که چرا بر خلاف ادعای آقای بوش در ماه گذشته که « مردم امریکا پول بیشتری در جیب های شان دارند»، خیلی ها وضع شان آن گونه که در گذشته بود نیست.
گزارش نشان می دهد که متوسط درآمد سالانه خانوارهای سیاه، سفید، و لاتینی ها افزایش نیافته است. در واقع این اولین بار است که اززمان آغاز آمار گیری از سوی مرکز آمار، درآمد متوسط خانوارها برای 5 سال متوالی افزایش نیافته است. از زمان ریاست جمهوری آقای بوش، متوسط درآمد سالانه خانوارها 2572 دلار یا 4.8% کاهش یافته است.
درآمد متوسط سالانه خانوارهای سیاه پوست در سال گذشته که 30134 دلار بود از دپگران کمتربود. متوسط درآمد سالانه خانوارهای سفید پوست هم 48977 دلار بود. و متوسط درآمد سالانه گروه های مختلف نژادی قبل از کسر مالیات 44389 دلاربود که از 1997 به این سو، سابقه نداشته است. بخش جنوبی امریکا کمترین میزان درآمد متوسط سالانه را داشته اند.
جالب این که به گفته انسیتو سیاست اقتصادی، در بررسی آمارهای مرکز آمار گیری، همه خانوارها وضع شان بدتر نشده است. اگر چه سهم 60% خانوارها از درآمد ناخالص ملی در سال گذشته افزایش نیافته است ولی سهم 5% غنی ترین بخش جمعیت، 0.4% افزایش یافت. در حالیکه متوسط درآمد سالانه طبقه متوسط امریکا- درآمد تورم دررفته- 0.7% در سال 2004 کاهش یافت، درآمد 5% غنی ترین بخش جمعیت 1.7% افزایش یافت.
درآمد کارگران هم د رسال گذشته کاهش یافت. در حالی که کارگران امریکائی سخت تر از گذشته کار می کنند. بازدهی کارگران به ازای هر ساعت کار از 2000 به این سو 15% افزایش یافت. ولی برای مردانی که بطور تمام وقت کار می کنند، درآمدشان در 2004 به میزان 2.3% کاهش یافت. درآمد زنان 1% کاهش نشان می دهد و متوسط درآمد سالانه شان 31223 دلار بوده است که در 9 سال گذشته، بیشترین کاهش را در سال گذشته داشته است.
درآمد زنان، در سال گذشته 77% درآمد مردان بود. به وضوح روشن است که شکاف درآمد برمبنای جنسیت واقعی و چشمگیر است.در اغلب صنایع عمده، درآمد زنان برای انجام کار مشابه از مردان کمتر است. دربخش مدیران بنگاهها، درآمد زنان مدیر 54 درصد درآمد مدیران مرد است و در بخش مالی و صنایع 57% ودر خدمات علمی و تکنیکی هم درآمد زنان 60% در آمد مردان می باشد.
تعجبی ندارد که نتیجه گیری گزارش این است که فقر در سال گذشته در امریکا بیشتر شده است. در سال گذشته 37 میلیون نفردرامریکا ( 12.7% از جمعیت) در فقر زندگی می کرده اند که نسبت به سال 2003 افزایشی معادل 1.1 میلیون نفر نشان می دهد. این چهارمین سال متوالی است که میزان فقر درامریکا افزایش می یابد. در واقع از زمان ریاست جمهوری آقای بوش، 5.4 میلیون نفر از جمله 1.4 میلیون کودک به تعداد کسانی که در فقر زندگی می کنند افزوده شده است. 7.9میلیون خانوار در سال 2004 زیر خط فقر زندگی می کرده اند که نسبت به سال 2003 300.000 خانوار بیشتر شده است.
در سال گذشته درآمد متوسط خانوارهای فقیر- برای یک خانواده 4 نفره- 19307 دلار و برای یک خانوار سه نفره نیز میزانش 15067 دلار و برای یک زوج فقیر هم متوسط درآمد سالانه 12334 دلاربوده است. نرخ فقر در میان افراد 18 تا 64 ساله در سال گذشته 0.5% افزایش یافت. در منطقه جنوبی امریکا میزان افزایش فقر از دیگر مناطق بیشتر بود.
در گزارش هم چنین می خوانیم که هم چنان بخش کثیری از مردم امریکا بیمه بهداشتی ندارند. کسانی که از بیمه بهداشتی محل کا رخود بهره مندند از 60.4% در 2003 به 59.8% در 2004 کاهش یافت. حدودا 800.000 کارگر در سال گذشته بیمه بهداشتی خود را از دست داده اند.درصد کسانی که تحت بیمه بهداشتی دولتی قرار دارنددر سال 2004 به میزان 27.2% افزایش یافت که دلیل اصلی اش افزایش فقر در امریکاست که تعداد بیشتری ناچارند از برنامه های «مدیک عید» استفاده نمایند. درصد کسانی که درپوشش این برنامه قرار دارند در 2004 به میزان 0.5% افزایش یافت.
سال گذشته چهارمین سال متوالی بود که بیمه بهداشتی از سوی کارفرمایان کاهش یافت. در کل، 45.8 میلیون امریکائی فاقد بیمه بهداشتی اند. درصد کسانی که بیمه بهداشتی ندارند در سال 2004 برای سفید پوستان، 11.3% برای سیاه پوستان، 19.7% و برای لاتینی ها هم 32.7% بود. تعجبی ندارد که در بخش های جنوبی بیشترین درصد جمعیت، یعنی 183% فاقد بیمه بهداشتی اند.
اگرچه این روزها نشنیده ایم که آقای بوش این را باز گفته باشد ولی می دانیم که او با ادعا ی « محافظه کاری مشفقانه» برسرکار آمد. ولی همان گونه که گزارش مرکز آمار نشان می دهد و بعلاوه با تلخی آزاردهنده ای شواهدش را در میان فقرای نئوارلئان دیده ایم، این کشور در 5 سال گذشته چیزی از این « شفقت» و « مهربانی» را تجربه نکرده است. تعداد کثیری از امریکائی ها با شدت بیشتری کار می کنند، ولی درآمد کمتری دارند و تازه فاقد بیمه بهداشتی هم هستند. این قابل فهم است که چرا این گزارش درست یکروز بعد از بزرگترین فاجعه طبیعی که همه فکر و ذکر مملکت را به خود مشغول کرده بود، منتشر شد.
متن انگلیسی مقاله را در آدرس زیر بخوانید.
http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=10&ItemID=8767
0 نظر:
ارسال یک نظر