چندی پیش در پی آمد صحبتی که با دوستی داشتم قرار شد وبلاگ دیگری راه بیاندازم و در آن تنها یادداشتهای اقتصادی بنویسم.در همین راستا رسیدم به نام یک کمپانی ساکن ایران که اجازه می داد متقاضیان بی پولی چون من وبلاگ مجانی داشته باشیم. شرکت بلاگفا دات کام. وبلاگی درست کردم تحت عنوان « اقتصاد شناسی مقدماتی» و سرخوش و سرحال شروع کردم به نوشتن این یادداشتهای اقتصادی. بگویم و بگذرم که دوستانی مرا از این در وبلاگی که از سوی شرکت های داخل ایران کنترل می شوند مطلب بنویسم منع کرده بودند که فلانی به این حضرات نمی توان اعتماد کرد. در میان زمین و هوا می بینی که وبلاگت را حذف می کنند وتو می مانی با خاطرات و یادداشت هائی که در این انترنت بی انتها گم و گور می شوند. من که خوش خیالی من در خصوص مسایل مربوط به ایران به حد بلاهت رسیده است پیش خود گفتم که نه چنین چیزی پیش نخواهد آمد. چون من در این وبلاگ چیزی به غیر از اقتصاد مقدماتی نخواهم نوشت. مدت زمان زیادی از بازکردن و بستن این وبلاگ تازه نمی گذرد. باید همین جا بلاهت آزاردهنده خود را بپذیرم وضمن انتقاد از خود در همین جا تعهد کنم که دیگر از این شکرها نخورم. دیروز که در دانشگاه بودم وبلاگ را بروز کردم و امروز صبح که به دانشگاه آمده ام قبل از رفتن به سرکلاس سری به وبلاگ زدم. دیدم ای دل غافل، به قول معروف جا تر است و بچه نیست. حضرات به دلایلی که خودشان بهتر از هرکس می دانند وبلاگ مرا حذف کرده اند. وبلاگ « یادداشتهای اقتصادی احمدسیف» مرحوم شد. از من چرایش را نپرسید، چون نمی دانم. این تجربه رادر این مختصر گزارش می کنم تا دیگران از این شکرهای زیادی که من خورده ام، نخورند و سراغ وبلاگهائی که درداخل مدیریت می شوند، نروند. که به واقع به زحمت اش نمی ارزد. نه کسی مسئولیتی قبول می کند و نه کسی به سئوالی جواب می دهد. از بعضی از یادداشتها، نسخه ای در کامپیوترم دارم ولی یادداشتهائی هم منشتر کرده ام که نسخه ای از آنها ندارم. نه این که با ازدست رفتن آنها، دنیا کن فه یکون بشود. نه. ولی هزینه ای است که می شود نپرداخت.
با این که هزار ویک کار اداری دارم ولی دیدم باید در اولین فرصت ممکن وبلاگ دیگری راه بیاندازم . البته درسرور دیگری این کار را کرده ام ولی اشکالات فنی دارد که باید به مرور رفع کنم. به یقین این کار را خواهم کرد. ولی دیدم باید این یادداشت را بنویسم تا حضراتی که در آن اطاقهای دود گرفته در جائی د رایران بزرگ نشسته اند و برای دیگران تصمیم می گیرند که دیگران چه بخوانندو چه بنویسند گفته باشم که به قول معروف کور خوانده اید.. وبلاگ مرا در بلاگفا دات کام ببندید، در جای دیگر باز می کنم . در وبلاگ بسته شده ام می خواستم به خاطر حرفه ام فقط در باره اقتصاد بنویسم و سعی کردم این کار را بکنم. در این وبلاگی که دوباره به راه خواهم انداخت، همین کار را خواهم کرد. چون بیشتر از همیشه معتقدم که چنین وبلاگی که در باره مقولات اقتصادی بنویسد می تواند مفید باشد. در طول همین چند روز، دوستانی زیادی از آن بازدید کرده بودند که از همه شان تشکر می کنم. واما، از دوستانی که به وبلاگ های من سر می زنند خواهش می کنم تنها مصرف کننده ای تنبل نباشند. هرکس هر نظرو انتقادی دارد به هر زبانی که خود دوست دارد بنویسد و در اختیار من و دیگران قرار بدهد. همیشه گفته ام و نوشته ام که اگر من بوسیله حقیقت راهنمائی و حتی رسوا شوم هزار مرتبه بهتر از آن است که حقیقت از بی دانشی من و مسئولیت گریزی دیگران لطمه بخورد و آسیب ببیند.
پس چشم براه راهنمائی و انتقاد شما هستم.
بدرود تا دو باره فرصتی باشد
بدرود تا دو باره فرصتی باشد
1 نظر:
پوبان گرامی: از یادداشتت ممنونم. فعلا که حضرات آن وبلاگ را بسته اند. باید سر فرصت برنامه بهتری بریزم. از لطفت ممنونم. احمدسیف
ارسال یک نظر